Jarenlang lagen er bij opa in zijn huisje een paar mooie schelpen op de schoorsteen. Wij mochten ze altijd even tegen ons oor houden.. dan hoorden we de zee ruisen!

Opa vertelde dat zijn grootvader de schelpen meegebracht had van zijn reizen.

Zou dat kloppen.. en zo ja.. zouden de schelpen nog ergens zijn? Ik ging op zoek in de familie.. En ja hoor! Altijd zuinig bewaard door een andere kleindochter. En nu heb ik ze gefotografeerd voor de site.

Een kenner van schelpen heeft ze voor mij gedetermineerd. De vindplaatsen komen overeen met de route van de schepen van Pieter van der Hoog. Want de schelp linksboven is een Tijgerkauri (Cypraea Tigris). Deze schelp leeft in diep en ondiep water tussen koralen, komt voor in de Grote Oceaan, vooral in het Great Barrier reef bij Australië, het grootste koraalrif ter wereld. In dit gebied is ook de scheepsbel van de vergane “Krimpen aan de Lek” gevonden.. De schelp rechtsboven is een Mitra Mitra, wijdverbreid te vinden in de Indo-Pacific, ook in het gebied boven Australië. De onderste schelp is een Cymbiola vespertilio, vindplaats eveneens Indo-Pacific, Noord Australië. Al deze schelpen zijn voor het eerst beschreven door Linnaeus in 1758.

Voor mijn gevoel is er zo toch weer een tastbaar stukje “Pieter” boven water gekomen..