Het driemastbarkschip “Amicitia” was het eerste schip dat Pieter nieuw liet bouwen! Het werd gebouwd (bouwnr. 38) bij Rijkee & Co. in Katendrecht. Katendrecht ligt op de zuidelijke oever van de Nieuwe Maas en hoorde toen al bij Rotterdam. De werf lag vlak bij Charlois.
Volgens Ton Pronker (Amicitia-kenner..) bedroeg de bouwprijs ongeveer 150.000 gulden. Het schip werd in ieder geval
gebouwd onder de hoogste klasse van Bureau Veritas en van de Nederlandse Vereniging van Assuradeuren. Op 29 oktober 1884 werd de kiel gelegd en op 26 augustus van het volgende jaar werd het schip tewatergelaten. De “Amicitia” was een ijzeren bark van 1113 registerton. Het schip was ruim 68 meter lang en 10,7 meter breed. “Amicitia” is een Latijns woord wat “vriendschap” betekend.
Het zusterschip van de Amicitia was de Senior van J. Vroege uit Alblasserdam, de kiel van dit schip werd 12 dagen eerder gelegd en een week na de Amicitia werd de Senior te water gelaten. De gehele bouwtijd lagen ze zusterlijk naast elkaar op de werf van Rijkee..
De 1e kapitein was J.H.Walberg van 1885 tot 1887. Daarna volgden C.van Baalen in 1887, W.B.van der Meer van 1888 tot 1896 en Teunis Pronker van 1896 tot 1903.
Er zijn geen snelle reizen bekend van de Amicitia. In het boekje van L. Smit & H. Hacquebord (Nederlandse zeilschepen 1880-1922)staan wat voorbeelden: over een reis in 1894/1895 van IJmuiden naar Banjoewangi deed het schip 121 dagen. In 1895/1986 zeilde het schip in 135 dagen van Soerabaja naar Texel. Van New Castle naar Tyne in Batavia in 1898/1899 in 176 dagen.
Het schip is verloren gegaan op 19 maart 1903 voor de kust bij Blaye op de rivier de Gironde (in de buurt van Bordeaux). Bij een vreselijke ontploffing waardoor een grote brand ontstond. De bark lag in de haven van Blaye om vaten nafta te lossen uit New York. (nafta is een mengsel van koolwaterstoffen, dat ontstaat bij het destilleren van ruwe olie) Om 4 uur ‘s middags werd een geweldige ontploffing gehoord, meteen alles in lichterlaaie.. De 1e stuurman hielp nog mensen uit het ruim die met lossen bezig waren. Ze hadden verschrikkelijke brandwonden en sprongen brandend overboord. De hitte was zo erg dat de ijzeren masten smolten! Na een half uur zonk het schip.
Verdere gegevens zijn zeer uitvoerig te lezen in het boek “Het barkschip Amicitia” van T.F.J. (Ton) Pronker, de kleinzoon van kapitein
Teunis Pronker. Ton en zijn grootvader hebben elkaar heel veel brieven geschreven, die allemaal bewaard zijn. Samen met de gesprekken met zijn opa en zijn grote liefde voor de zeilvaarthistorie vormen ze de basis voor het boek. Met dat boek heeft Ton Pronker een prestatie van formaat geleverd! Het is een enorm uitgebreid en uiterst compleet boek van ruim 700 bladzijden, met uitgebreide kaarten en naam- en zaakregisters. Eigenlijk een soort dissertatie, een promotie waardig! Teunis Pronker heeft 12 jaar op de Amicitia gevaren, eerst als 1e stuurman en daarna 7 jaar als kapitein. Pieter en hij konden uitstekend met elkaar overweg. In het boek is een hoofdstuk aan het leven van Pieter gewijd. (blz. 115-123) En vele malen het hele boek door komt Pieter ter sprake! Een aanrader dus voor iedereen die geïnteresseerd is in de Van der Hoog-geschiedenis. Div. kopieën van brieven van Pieter komen er in voor en bijna alle bekende foto’s. Ton Pronker en ik hebben elkaar enkele brieven geschreven. Het allerleukste was het bezoek van hem op 27 oktober 2005. Verschillende keren waren we van plan een tegenbezoek bij hem op Vlieland te brengen. Helaas is dat nooit gebeurd. En op 24 januari 2014 is hij overleden aan de gevolgen van blaaskanker.
